Persoonlijke netwerken kunnen zowel faciliterend als beperkend zijn wanneer het gaat over inclusie. Dit artikel richt zich op de bijdrage van een bepaald wijkinitiatief voor vluchtelingen in Amsterdam. Eerdere studies hebben aangetoond dat in de specifieke context van de Nederlandse verzorgingsstaat institutionele initiatieven en burgerinitiatieven de daadwerkelijke inclusie van vluchtelingen kunnen belemmeren. Deze studies stellen dat goede bedoelingen niet noodzakelijk tot inclusie leiden, omdat hiërarchische relaties subtiele uitsluitingsstructuren reproduceren die de inclusie van vluchtelingen als gelijkem beperken. Toch is het opbouwen van sociale contacten met de lokale bevolking essentieel voor inclusie.
Dit artikel laat de gelijktijdige aanwezigheid van inclusie en uitsluiting zien door in te gaan op verhalen van Syrische vluchtelingen die deelnemen aan een huisvestingsproject van zes maanden dat is gestart in een Amsterdamse wijk. Bewoners en vrijwilligers deelden de verantwoordelijkheid voor de organisatie van het dagelijkse leven in het project. Het resultaat was een onverwachte combinatie van Granovetter’s zwakke en sterke banden, wat wij ‘hybride banden’ noemen, die waren ingebed in buurtdynamiek en -netwerken. Ondanks incidentele botsingen in de verwachtingen, maakte dit gemeenschapsgerichte huisvestingsproject specifieke vormen van persoonlijke relaties (via hybride banden) mogelijk die essentieel waren voor de latere opname van vluchtelingendeelnemers in Nederland.
Lees het volledige artikel hier.
Younes, Y., H. Ghorashi & E. Ponzoni (2021) Conflicting Experiences With Welcoming Encounters: Narratives of Newly Arrived Refugees in the Netherlands. Social Inclusion 9 (4): pp. 222-231.