Hoewel diversiteit overal is, zoeken veel mensen nog steeds naar een manier om met diversiteit om te gaan. In de zorg willen patiënten en cliënten zowel normaal als uniek individu worden behandeld. Veel patiënten en cliënten die tot één (of meer) minderheidsgroepen behoren, hebben regelmatig het gevoel dat ze niet gehoord worden of dat ze niet de juiste zorg hebben gekregen. Van professionals in de gezondheidszorg wordt verwacht dat ze onpartijdig handelen en persoonlijke zorg verlenen, maar ook proactief handelen. Deze professionals voelen zich echter vaak machteloos. Het management zoekt naar manieren om eenheid en solidariteit in hun teams te bevorderen, en probeert tegelijkertijd een diverse en veilige werkcultuur voor alle teamleden te waarborgen. Van overheidsfunctionarissen en lokale overheden wordt verwacht dat zij (algemeen) beleid vertalen naar de dagelijkse praktijk en er omgekeerd voor zorgen dat de dagelijkse praktijk aansluit bij deze (abstracte) richtlijnen en de papieren werkelijkheid.
Het is moeilijk om duurzaam persoonlijk contact tot stand te brengen en te onderhouden in een zorgsysteem dat uit vele lagen bestaat en waar professionaliteit wordt afgemeten aan de mate van onpartijdigheid, rationaliteit en snelheid waarmee de zorgverleners werken. Onderzoekers en docenten moeten keer op keer nieuwe vormen van interventies ontwikkelen en testen, duidelijke antwoorden aandragen en leren hoe de praktijk kan worden verbeterd, zonder zelf betrokken te raken. In de zoektocht naar het verbinden van lagen en disciplines en bij het verlenen van zorg is er een groeiend aantal informele zorgvrijwilligers en een toenemend aantal (lokale) zelfhulporganisaties en burgerinitiatieven op het gebied van zorg. Dit ondanks het feit dat er door de economische en morele schaarste een toenemende druk ligt op deze vrijwilligers in de gezondheidszorg.
Dit vraagt dus om duurzame (in plaats van tijdelijke) projecten gericht op transformaties van dagelijkse praktijk, beleid, onderwijs en onderzoek. Deze projecten zullen creatieve methoden moeten gebruiken waarin alle betrokken spelers gelijkwaardige partners zijn. Veronderstelde en gevestigde grenzen, kennis en kaders zullen uitgedaagd moeten worden. Op die manier kan diversiteit meer worden dan alleen een ‘probleem’ of ‘feest’. Dit kan verder gaan dan woorden en nieuwe inclusieve manieren van gezondheidszorg inluiden.
Diversiteit in de Zorg is een initiatief van professor Marjolein Broese van Groenou